Mijn zwangerschappen deel 2

Zoals je hebt kunnen lezen heb ik tijdens mijn eerste zwangerschap het vrij makkelijk gehad met mijn psoriasis. Het verbeterde zelfs. Na afloop kon ik mijn lol op, want toen barstte het in alle hevigheid los. Een bezoek aan de dermatoloog kon niet uitblijven.

Nog voor ik zwanger wilde worden van mijn tweede kind heb ik tijdens een bezoek aan mijn dermatoloog gevraagd hoe het nu eigenlijk in elkaar stak op het moment dat ik zwanger wilde worden. Mijn dermatoloog legde uit dat ik dat eigenlijk niet zoveel hoefde, maar op het moment dat ik zwanger was moest ik absoluut langs komen. Op dat moment gebruikte ik alleen maar zalven en die gebruikte ik dagelijks.

Toen ik eenmaal zover was heb ik direct de dermatoloog gebeld en kon ik langs komen. Aangezien ik het allemaal goed onder controle had werd besloten om dan maar te stoppen met de zalven en te kijken wat er dan gebeurt. Tijdens mijn eerste zwangerschap was dat immers ook goed gegaan. Op het moment dat het dan niet goed gaat, dan moest ik zeker terug komen.

Ik had geluk, want ook nu liet de psoriasis me met rust. Ik vroeg me op een bepaald moment zelfs af of het niet mogelijk is om constant een beetje zwangerschapshormoon te krijgen, zodat je er altijd zo bijkunt blijven lopen. Het zou voor mij in ieder geval een uitkomst zijn.

Maar ja, toen was het natuurlijk ook weer tijd om te ontzwangeren en ik zag het lijk al dragen. De vorige keer had ik een vreselijke uitbraak en daar wilde ik niet naar terug. Gelukkig wist ik deze keer eerder wat me te doen stond, dus voor de uitbraak in alle hevigheid losbarstte had ik mijn zalven gelukkig alweer gevonden.

Voor mij was zwanger zijn helemaal top. Even niet hoeven smeren, zonder dat dit grote consequenties oplevert. Maar ik besef me dat ik daarmee geluk heb... Ik hoop voor iedere psoriasispatiënt dat hij of zij dezelfde ervaring op kan doen als ik, maar dat hebben we natuurlijk niet voor het zeggen.

Mijn zwangerschappen deel 1

Een blog bijhouden over een specifiek onderwerp betekent dat het soms ook nodig kan zijn om je eigen verhaal te delen. De vorige keer hebben we het gehad over zwangerschap en psoriasis. Aangezien ik zelf kinderen heb en psoriasispatiënt ben kan ik je wel mijn verhaal vertellen en ik hoop dat je er wellicht wat aan hebt.

De eerste keer toen ik zwanger was, had ik wel psoriasis, maar die verwaarloosde ik. Of beter gezegd hij stoorde me niet en was dus op een niveau, waarop ik de ziekte goed aan kon. Toen ik zwanger werd, moest ik dus wel even mijn hard vast houden, want ja wat zouden de hormonen gaan doen.

Ik had geluk, want de ziekte bevond zich op een voor mij acceptabel niveau, maar werd nu zelfs nog minder. Mijn knieën die ik eigenlijk sinds ik psoriasis heb niet meer schoon heb gezien, begonnen schoon te raken en ook de plekken op mijn ellebogen verbeterde. Daar was ik ontzettend blij mee.

Helaas bleef het niet zo. Toen mijn eerste kind eenmaal geboren was, duurde het even maar toen brak de psoriasis in alle hevigheid uit. Overal had ik plekken en ik was de wanhoop nabij. Ik had op dat moment geen idee wat ik er nog aan moest doen. Mijn oude dermatoloog was  inmiddels met pensioen gegaan en ik kreeg een andere. Het was me nogal een regime wat ik kreeg, maar liefst 5 verschillende zalven, voor mijn huid en mijn hoofdhuid en de mededeling om drie keer per dag te smeren. Dat was me nogal een aanpassing, maar het lukte me.

Na een aantal weken dit regime te hebben gevolgd, moest ik terugkomen en werd het tijd voor mij om lichttherapie te krijgen. Tien weken lang ging ik drie keer per week naar het ziekenhuis om belicht te worden en het werkte. Na die weken was ik zo goed als schoon. Alle moeite was niet voor niets geweest.

Alle zalven moest ik blijven gebruiken en daar had ik even niet op gerekend. Mijn vorige dermatoloog nam het allemaal niet zo nauw en nu kreeg ik een zak met zalf en had ik een ijzeren discipline nodig om dat regime ook waar te kunnen maken. Dat zette me wel aan het denken, want had ik bij de vorige zwangerschap niets gebruikt en hoefde ik me dus ook geen zorgen te maken over de ongeboren vrucht. Dat werd bij de tweede toch wel een beetje anders....

Psoriasis en zwangerschap

In het artikel over erfelijkheid hebben we het al eens gehad over het overdragen van psoriasis aan eventueel nageslacht. Niet direct een reden om niet zwanger te worden. Toch kun je je zorgen maken over je ziekte tijdens een eventuele zwangerschap en niet alleen over je huid, maar ook over je medicatie en de invloed daarvan op de ongeboren vrucht.

Mocht je zwanger willen raken, neem dan contact op met je dermatoloog en stel hem hiervan op de hoogte. Je arts kan je precies vertellen wat je moet doen en welke middelen je wel en niet kunt gebruiken. Je weet dan precies waar je aan toe bent en als het nodig is vervolgafspraken maken.

Om je een idee te geven wat wel en niet mag kun je op de website van de Leo Pharma bekijken. Daar krijg je in ieder geval alvast een indruk van wat wel en niet kan. Uiteraard is het aan jou en je dermatoloog om hier een goede weg in te kiezen en niet aan een website om dit voor je in te vullen.

Wat je huid gaat doen op het moment dat je zwanger bent is niet te voorspellen. Heel veel onderzoek is hier niet naar gedaan. De onderzoeken die zijn gedaan wijzen uit dat 30 tot 40 % van de vrouwen een verbetering merkt, terwijl bij 20 % het ziektebeeld verslechterde. Dit blijkt uit een zeer kleinschalig onderzoek naar de invloed van de hormoonspiegel op psoriasis. Hierbij is dus niet alleen gekeken naar zwangere vrouwen, maar ook naar vrouwen in de overgang. Representatief kunnen we het dus niet noemen.

Na de zwangerschap geven de meeste vrouwen aan opnieuw last te hebben van de ziekte. In de helft van de gevallen leverde dit verslechtering op van de ziekte, terwijl de andere helft niet constateerde dat de ziekte verslechterde.

Hoe de huid reageert verschilt van patiënt tot patiënt. Het is niet mogelijk om vooraf te zeggen hoe de huid zal reageren. Heb je een kinderwens, bespreek dit dan met je dermatoloog.